Posts

கடற்கரை

     போன வருஷம் டிசம்பர் ல பெசன்ட் நகர் பீச் க்கு ரொம்ப ஆசையா போனேன் . நுழையும் போதே நிறைய கடைகள் அப்புறம் கடற்கரை ல போய் உக்காரலாம்னா நிறைய நாய் காக்கா தலைக்கு பக்கமா பறந்து பறந்து போச்சு.கூட்டமும் ஜாஸ்தி . கொஞ்ச நேரம் தான் உக்காந்தேன் .போய் பஜ்ஜி கடைல அம்பது ரூபாய்க்கு அஞ்சு சாப்பிட்டு கிளம்பிட்டோம்.                 இந்த வாரம் போலாம் னு வீட்டு ல சொன்னப்போ பழசு அப்படியே rewind ஆச்சு.ஆனாலும் வீட்டுக்குள்ளயே இருக்கோமே போலாம் னு கிளம்பினேன்.Beach உள்ளே நுழையும் போதே நம்மாளுக்கு டீ ஞாபகம் வர அங்கே இருந்த turkey tea shopல உக்கார்ந்து டீ சக்கரை இல்லாமனு கேக்க சார் காஃபி வேணா சக்கரை இல்லாமல் கிடைக்கும் னு அந்த கடைக்கார பொண்ணு சொல்ல சரினு wait பண்றோம் பண்றோம் பண்ணிட்டே இருந்தோம்.  பொறுமையிழந்து கேக்க சார் மணல்ல வெச்சு சூடு பண்ணி தருவோம் அதான் இப்போ ரெடியாயிடும்னு மறுபடியும் ரொம்ப நேரம் கழிச்சு கொண்டு வந்து குடுத்தது.அதுல சக்கரை சேர்த்து தான் இருந்தது.              ஒரு வழியாக கடற்கரை நோக்கி நகர்ந்தோம்.ஆஹா முழு நீளத்துக்கும் ஒரே குப்பை.குழந்தைகளின் diapers எல்லா இடங்களிலும்.மக்காச்சோளக்கருது

மனசு

                   June லயே check up போக வேண்டியது.போன ரெண்டு தடவையும் reports அவ்வளவா திருப்தி இல்லை என்னை வைத்து scan எடுக்க ஒரு Dr team ஏ ஆராய்ந்து கடைசியில் senior Dr வந்து அவர்களுக்கு explain பண்ணி report தந்தார்கள். Final ஆ Dr Guhan அவரும் மாத்திரை வேற குடுத்து இருக்கேன் அடுத்த தடவை பாக்கலாம்னு சொன்னார்.Decemberல போனா அப்பவும் ஒண்ணும் சொல்லலை ஆறு மாசம் கழிச்சு வாங்க எப்போதும் நல்லா இருக்குமா என்பவர் ஏன் இப்படி சொல்றார் னு மனசுல கொஞ்சம் பயம் அதனால் இந்த தடவை தள்ளி போட்டுட்டு வந்தேன்.        நேத்து போனா சரியான கூட்டம்.கடவுளே மனசுலயும் பதைபதைப்பு ரொம்ப நேரம் உக்காந்துட்டு இருந்தேன். அப்போ 85 வயசு மாமி நடக்க தடுமாற மற்ற பெண்கள் உடனே பிடித்துக் கொண்டார்கள்.அவர் பையன் அட என்ன என்று அவர் கன்னத்தில் தட்டி ஒண்ணும் இல்லை மா என்று சொல்ல மற்றவர்கள் ஆமாம்மா நாங்க எல்லாம் அப்படித்தான் பயப்படாதீங்க னு ஆறுதல் கூற அந்த மாமி பயம் லாம் இல்லை மா இந்த வயசுல னுதான் கஷ்டமாக இருக்கு என்று அழுதது சங்கடப்படுத்தியது.மதங்கள் எல்லாம் மருத்துவமனைல ஒரு பொருட்டே இல்லை யாரா இருந்தாலும் கஷ்டப்படக்கூடாதுனு நினைப்ப

கடல்

      சென்னை வந்ததுலேருந்து எனக்கு கடல் மேல் விருப்பம் குறைஞ்சுடுச்சு ஏன்னு தெரியல.எதுவுமே கிடைக்கும் வரைதான் போல.நேத்து அவரோட நண்பர் பையன் கல்யாணம் பாண்டிச்சேரி ல Google பண்ணி பாத்தா paradise beach blue flag beach Edan beach னு இருந்தது.சரி நானும் வர்றேன் னு கிளம்பி காலைல beach போனா ஆடி அமாவாசை னு எல்லாம் ஒரே பூ பழம் னு கடற்கரையே குப்பை.இது போதாதுனு ஒருத்தர் எல்லார் முன்னாலயும் உக்கார்ந்து போயிட்டு இருக்கார் . அவர் இஷ்டம் அது. நான் நொந்து போய் husband கிட்ட  எனக்கு இப்பல்லாம் கடல பாக்கவே பிடிக்கவில்லை னு வருத்தமா சொன்னேன்.             கடல் மாதாக்கு கேட்டுருச்சு போல ஆஹா நம்மளுக்கு புடிச்ச ஒருத்தி இப்படி பேசுறாளேனு யோசிச்சு மேகம் கூட discuss பண்ணியிருக்கு.சாயந்தரமா கோவளம் beach போலாமானு கேட்டதுக்கு நான் அவ்ளோ விருப்பம் இல்லாம சரி னு சொன்னேன் சொல்லிட்டு மேல பாத்தா ரெண்டு குட்டி மேகம் குண்டு குண்டா இருந்துச்சு அப்படியே கொஞ்ச நேரத்தில் வர்ண ஜாலம் காட்ட ஆரம்பிச்சு வானவில் போல மேகம் முழுசும் கலர் கலரா ஆஹா ஆஹா னு படம் எடுக்க ஆரம்பிச்சேன்.அந்த junction லேருந்து ரெண்டு கிலோமீட்டர் ல கோவளம்.    

அம்மாவின் குரல்

          என்னமோ தெரியல இன்னைக்கு அம்மா ஞாபகம் அதிகமாவே வருது.எனக்கும் அம்மாவுக்கும் உள்ள attachment கம்மி.ஆனா என்னால் கஷ்டப்பட்டதென்னவோ அம்மாதான் .2011ல ஊட்டிக்கு transfer வந்தப்போ தினமும் phone ல அழுதிருக்கேன்.அம்மா நீ போகாத எவ்ளோ நாள் னாலும் leave போட்டு இருனு சொல்லிட்டே இருந்தாங்க.அம்மாகிட்டனு இல்லை எல்லார் கிட்டயும் கண்டிப்பா பேசியே பழகிட்டேன்.ஒட்டுதலும் கம்மியா ஏன்னா சின்ன வயசுல ஏற்பட்ட பேரிழப்பு என்னால இன்ன வரை மீள முடியல.             அம்மா எவ்வளவோ சொல்லியும் அடுத்த குழந்தைனு போகாததுக்கு ரெண்டு முக்கிய காரணம் என் பிரசவ காலத்தில் அம்மா பட்ட கஷ்டங்கள் அப்புறம் என் மகன் இடத்தில் இன்னோர் குழந்தைக்கு இடமில்லை என்று.அம்மா கஷ்டப்படக்கூடாதுன்னு நானும் நான் கஷ்டப்பட்டுடக் கூடாதுன்னு அம்மாவும் வாழ்ந்தோம்.அதுவும் அந்த December மாசம் முதல் வாரத்திலேயே எனக்கு BP ஏறி வீட்டிலேயே drips போட்டு இருந்த போது அம்மா phone போட வசீம் கிட்ட தூங்கறேன்னு சொல்ல சொன்னேன் ஏன் னா அழுவேன் அம்மா உடனே வரணும் னு நினைப்பாங்க பாவம்.அரை மணிநேரம் கழிச்சு திரும்ப அவ தூங்க மாட்டாளே இவ்ளோ நேரமான்னு phone .ஒரு ரெண்டு மணி

குட்டி பொண்ணு

   ஞாயிற்றுக்கிழமை காலைல ஒரு பதினோரு மணிக்கு துணிக்கடை  இல்லை கடல் பேர் சொல்லலாம் னு நினைக்கிறேன் என்னாகப்போகுது.சென்னை சில்க்ஸ் தான்.கோயமுத்தூர்ல எப்பவும் Sridevi textiles இங்கே வேளச்சேரி அருகில் இந்த கடைதான் எனக்கு Tnagar லாம் போகப் பிடிக்காது கூட்டம் கூட்டமாக மக்கள்.         பெரிய shopping லாம் இல்லை சும்மா ஷால் ரெண்டு வாங்க போனோம்.ஒரு சின்ன பொண்ணு தான் அங்க இருந்தா எடுத்து காமிக்க கஷ்டப்பட்டா ஏன்மா உடம்பு சரியில்லையானு கேட்டேன் இல்லை பசிக்குதுன்னு சொல்ல ஏன் காலைல சாப்பிடலயானு கேக்க இல்லை அப்ப பசிக்கல இப்போ பசிக்குதுன்னு சொன்னா கஷ்டமா இருந்தது.     Break இருக்கும் ல அப்போ போய் சாப்பிட்டு வான்னு சொன்னதுக்கு நான் part time எனக்கு break லாம் இல்லை னா ‌.எங்க வீட்டுக்காரர் சம்பளம் எவ்வளவு னு கேக்க ஏழாயிரம் ரூபாய் full time இருந்தா பன்னண்டாயிரம் நான் Bcom படிச்சிட்டு இருக்கேன் ஆச்சரியமாக இருந்தது நீ plus two படிக்கறேன்னு நினைச்சேன் னு சொல்ல final exam எழுதிட்டேன்னு சிரிச்சா அப்புறம் shawl எடுத்ததுக்கு sticker ஒட்ட ஆரம்பிக்க உனக்கு incentive உண்டா என் கணவரோட கேள்வி ஆ உண்டு ணா மாசத்துக்கு ர

சீனிவாசன்

       தலைப்பு ஒருவரோட பேரு ஆமாங்க நேத்து ராத்திரி நாங்க வந்த சேரன் எக்ஸ்பிரஸ் சாரதி  .         இப்போ எல்லாம் ரயில் பயணம் அதிகமா போயிட்டு இருக்கேன்.இரவு பயணம் எனக்கு அவ்வளவு பிடிக்காது ஏன்னா தூக்கம் வராது.உக்காரவும் முடியாது அதுல ஒவ்வொரு station ல நிக்கும் போது கிளம்பும் போது எல்லாம் ரொம்ப jerk ஆகிறது.இது ஏன் னு Google பண்ணி பார்த்தா ஏதோ joint methods னால அப்டி னு இருந்தது.          நேத்து பதினோரு மணி கோயம்புத்தூர் ல ஏறி middle berth உடனே படுத்தாச்சு.  ஆரம்பம் செம வளைவு செம speed ஆஹா மாட்டிட்டோம் இன்னைக்கு தூங்கன மாதிரி தான் னு நினைச்சுட்டு அப்படியே தூங்கிட்டேன் அவ்ளோ tired. கொஞ்ச நேரத்தில் முழிப்பு வந்து பார்த்தா train எங்கயோ நின்னுட்டு இருந்தது போல திரும்ப பார்த்தா அதே feel சரி எங்கதான் நிக்குதுன்னு திரைய விலக்கிப் பார்த்தா ரயில் போயிட்டு இருக்கு எனக்கா ஆச்சரியம் ஏதாவது தண்டவாளத்தில் வெண்ணெய் வெச்சுட்டாங்களோ .             நான் எப்போ train la rest room போனாலும் அப்பதான் speed pickup ஆகும் ரொம்ப தட்டு தடுமாறி balance பண்ணுவேன்.இங்க ஒண்ணும் கஷ்டமாவே இல்லை . அப்புறம் வந்து படுத்தா தாலாட்

காக்கிநாடா பயணம்

    திடீர்னு ஒரு சந்தர்ப்பம் காக்கிநாடா போக.அது என்ன காக்கிநாடா அங்கே இருந்தவர்களும் இங்கே என்ன வேலை யா வந்தீங்க னு ஆச்சரியமா கேட்டாங்க.75 வருஷத்துக்கு முன்ன 1948ல எங்க அப்பா engineering இங்கே படிச்சாரு அந்த college பாக்க வந்தோம் னு சொன்னோம்.now it has become University நெகிழ்ச்சியான தருணங்கள்.🥰             சென்னை லேருந்து விசாகப்பட்டினம் போக train ஏற வந்தா railway station ல கிட்ட தட்ட நாலாயிரம் பேர் நிக்கறாங்க நடுங்க ஆரம்பிச்சது ஏதாவது சொன்னா திட்டு விழும் னு பேசாம ஏற நல்ல வேளை பெட்டிக்குள் யாரும் வரலை. அங்கே நிறைய கடற்கரைகள் ரெண்டு நாள்ல நாலு கடற்கரை னு யோசிச்சு முதல்ல dolphin light house போனோம் சின்ன வயதில் சென்னை light house  ஏறுனது.தம் பிடிச்சு மேலே ஏறி பார்த்தா ஆஹா கடலின் அழகு வங்காள விரிகுடா பரந்து கப்பல்களுடன்.🤩                   அங்கேருந்து அப்படியே yarada கடற்கரைக்கு போக ஒரு பக்கம் மலை மத்த பக்கம் எல்லா கடல் எங்க ஆத்துக்காரர் நடந்துட்டே என்ன போட்டோ எடுக்க ரெண்டு பசங்க பின்னாடியே வந்து நீங்க couplesஆனு கேக்க நாங்க முழிச்சோம்.உங்க ரெண்டு பேரையும் வீடியோ எடுத்து இருக்கேன் என்